³revelaci/o ^PV

1.

Inspiro, per kiu Dio sciigas al homo pri siaj misteroj aŭ voloj: antaŭ vi Ni sendis nur virojn, al kiuj Ni donis la revelacion [1]; sub tiuj vortoj de la vero li fermadis la okulojn, la dormo venadis kaj venadis la sonĝo, la spirita revelacio en Dio [2]; mi kredas je neniu el la ekzistantaj revelaciaj religioj, mi ne devas resti en iu el ili [3].

2.

(figure) Emocia, inspira rivelo: restis nur intensa sento de io subtila kaj delikate bela, kio antaŭe ne ekzistis por li, kaj kio nun kvazaŭ revelacie aperis al li [4]; neniam antaŭe li vidis knabinon, tiel altaniman, tiel nature virtan, […] ŝi estis por li revelacio, okulmalfermo [5].

(tr)

Riveli, malkaŝi per revelacio: ankoraŭ ne estis revelaciita al [Samuel] la vorto de la Eternulo [6].