resonanc/o ^PIV1

1.

Amplituda kresko de oscilado en elektra, meĥanika aŭ akustika sistemo sekve de periodaj eksteraj impulsoj kies frekvenco proksimas al la propra frekvenco de la sistemo: pere de rafinitaj magnet-resonancaj aparatoj oni studis la strukturon de ilia cerbo [1]; (figure) lia obtuza voĉo […] reaŭdiĝis eĉ post lia foriro, mia memo resonancis per ĝi [2]. resonado²resonilo

2.

(figure) Kunsento, konsento elvokata ĉe publiko: la poeto elmetas sin komplete kaj sen reteniĝemo al la juĝo de la legantoj, tuŝas siajn personajn kordojn kaj elmetas siajn sonojn, ĉu ili trovos resonancon en aliuloj, tio lin ne tuŝas [3].