^*ponard/o

Pinta ambaŭtranĉa mallonga pikarmilo: eliros la loĝantoj de la urboj de Izrael, faros fajron, kaj bruligos la armilojn, la ŝildojn kaj kirasojn, la pafarkojn kaj sagojn, la ponardojn kaj lancojn [1]; ludante, l' araboj ponardojn ĵetadis kaj ilin en flugo kun ĝojo kaptadis ^FK ; la unua vorto, kiu eliros el viaj lipoj, frapos kiel mortiga ponardo la koron de viaj fratoj [2]; la Greko eltiris maldikan ponardon kaj apogis ĝin sur ŝia nuko [3]; Herhor eltiris el sub sia blanka vesto ponardon kaj faris movon, kvazaŭ volante frapi Likonon inter la okulojn [4]; (figure) mi estas virino respondis la figuro per tiel penetrema voĉo, ke ĝi trapikis lian koron, kiel fenicia ponardo [5]; morti ― dormi ― trankvile dormi! ― per unu puŝo de ponardo, li povus sin de ĉio liberigi [6]; (figure) kvazaŭ miloj da ponardoj, kiuj traflugadis la cerbon, pikadis la tempiojn kaj faladis per siaj pintoj sur la fundon de la brusto ^Marta .

(tr)

Piki per ponardo: kadavroj – mortpafitaj, venenitaj, ponarditaj – sterniĝas sur tapiŝoj [7].

(arkaismo) Lanco: mi alvenis ne pro ponardegojnĵetistoj ^FK ; li leviĝis el inter la komunumo kaj prenis ponardegon en sian manon [9]; en la tago de la batalo ne troviĝis glavo nek ponardego en la manoj de la tuta popolo [10]; indiferente estas, kies ponardego trafos, se nur la besto estos bone trafita [11].