^*pendol/o

1.

Pezaĵo pendanta de fiksa punkto kaj balanciĝanta laŭ egalaj temperoj: la pendolo ĉe la granda horloĝo iradis tien kaj reen [1]; la mano tenanta la revolveron daŭrigis sian agitadon, aŭtomate moviĝante kiel pendolo [2]; (figure) la koro de Fernando estis vera pendolo, balanciĝanta el unu junulino al la alia kaj ne povanta fiksiĝi [3]; la lumigita lampo malrapide balanciĝis tien kaj reen de la plafono kvazaŭ pendolo [4]; (figure) kelkajn jarojn poste la pendolo svingis denove en la alian direkton: homojn tedis kaj naŭzis politiko kaj militoj kun ties teruraĵoj [5]; (figure) la pendolo de la historio moviĝas onde, sed ne strikte sinuse, kun regulaj pintoj kaj valoj [6].

2.

pendolilo

(ntr)

Balanciĝi regule kiel pendolo: el liaj oreloj pendolis la kuprokuboj [7]; la antaŭbrakoj pendis perpendikulare kaj pendolis de la kubutoj [8]; la longa travidebla civitano pendolis antaŭ li dekstren kaj maldekstren sen tuŝi la teron, la teruro tiom ekposedis la redaktoron, ke li fermis la okulojn [9]; (figure) sur liaj genuoj kaj sur la maldekstra sidvango oscedis grandaj truoj, de tiuj pendolis la ĉifonaj ŝiraĵoj de la drapo [10]; (figure) eblas pendoli (alterni) inter loĝ- kaj labor-loko en la ĉefurbo kontraŭ ekvivalento de nur 0,13 eŭroj [11]. svingiĝi

Balancilo^1.a: Mumintrolo estis okupita fiksi pendolilon [12].