Parko, Parco
- 1.
Nomo de ĉiu el la tri diinoj, kiuj ŝpinas,
bobenas kaj tranĉas la fadenon de la homa vivo:
la tri viroj iris al li renkonte, kiel la fratoj de la
tri Parkoj, aŭ kiel la tre efekte maskitaj Gracioj,
aŭ kiel la grizaj profetoj sur la dezertaĵo, kaj ĉiuj tri lin salutis
BdV
;
Parco estas mita figuro […], kiu venas al lulilo
[de] ĵus naskiĝinta infano kaj orakolas al ĝi lian
sorton […] ili iradas triope havante aspekton
de ŝpinistinoj, unu de senĉesa ŝpinado havas grandan suban lipon,
la dua larĝan dikfingron de tenado de fadenoj kaj la tria
grandegan kruron de trotado sur radŝpinilo
[1].
- 2.
- La personigita morto.
Rim.:
Vd ankaŭ parko (promenejo).
- angle:
- Parca
- beloruse:
- парка
- bulgare:
- Парка
- ĉeĥe:
- parkoviště
- france:
- Parques
- germane:
- Parze
- hispane:
- parca
- hungare:
- párka
- japane:
- パルカ, 死 [し], 運命 [うんめい]
- katalune:
- parca
- nederlande:
- schikgodin
- pole:
- Parka
- portugale:
- Parca
- ruse:
- Парка
- slovake:
- sudička, zosobnená smrť
- ukraine:
- Парка (одна з трьох богинь людської долі), (алегорично) Смерть