ogro
- 1.
Granda, kruda, manĝavida
feo, iafoje hommanĝema:
„paĉjo, paĉjo, ogro ĵus
kaŝis sin en la vestoŝranko“
[1];
la kompatinda Bilbo sidis en la mallumo kaj pensis pri
ĉiuj nomoj de gigantoj kaj ogroj, kiujn oni rakontis
en fabeloj
[2].
- 2.
-
Dajmono de la morto en la popolaj legendoj de la Romianoj, kiuj ofte
uzis lian nomon por aludi pri la
Infero mem. Li havis nigrajn
flugilojn kaj longan falĉilon, kiel poste la Morto en la mezepokaj
legendoj.
1.
Louis Beaucaire:
Kruko kaj Baniko el Bervalo, TK, 1970
2. J. R. R. Tolkien, trad. C. Gledhill: La hobito, ĉapitro 5a. - Sezonoj, 2000
2. J. R. R. Tolkien, trad. C. Gledhill: La hobito, ĉapitro 5a. - Sezonoj, 2000
- angle:
- ogre
- beloruse:
- огр, велікан-людажэр
- ĉeĥe:
- lidožrout, nestvůra, netvor, obluda
- france:
- ogre
- germane:
- Oger
- itale:
- orco
- japane:
- 人食い鬼 [ひとくいおに], 鬼 [しこ], 鬼のような人 [おにのようなじん]
- pole:
- ogr (zazwyczaj: olbrzym pożerający dzieci)
- portugale:
- ogro, papão (mit.) , trasgo
- slovake:
- netvor, obluda, obor
- ukraine:
- (велетень-)людожер, змій (у казках), чудовисько
ogrino
-
Granda, kruda, manĝavida
feino,
iafoje hommanĝema.
- angle:
- ogress
- beloruse:
- жанчына-огр
- ĉeĥe:
- lidožrout, nestvůra, netvor, obluda
- france:
- ogresse
- itale:
- orchessa
- pole:
- baba-jaga, baba-jędza, wiedźma
- slovake:
- netvor, obluda, obor
- ukraine:
- людожерка, баба-яга