^*fart/i ^PV

(ntr)

Esti en bona aŭ malbona stato, rilate al la funkcioj de la organismo: kiel vi fartas? ^DL ; kiel vi volas, amiko, respondis la soldato, fartu bone (vd adiaŭ) [1]; ŝajnas al mi, ke vi tiam falis? nu, kiel fartas via nazo [2]? la scienculo fartis tute ne bone, zorgoj kaj suferoj lin turmentis [3]; la lavistino fartis iom pli bone, la varma biero ŝin pli fortigis [4]; li fartis bone, enviinde bone [5]!

Ies sanstato: per tro multa varto malboniĝas la farto ^PrV ; li demandis ilin pri ilia farto, kaj diris: ĉu bone fartas via maljuna patro [6]; ili demandis sin reciproke pri la farto kaj eniris en la tendon [7]; la farto de la patro kaj la estonteco de la infanoj maltrankviligas min ^IK ; vi kredeble neniam pensis, ke vi vidos min iam en tia bona farto! ^DL ;

Kiu bone fartas, estas sana: mi [estis] bonfarta en mia palaco [8]; ŝi baldaŭ pretigos por ili teon, por ke ili denove fariĝu bonfartaj kaj freŝaj [9]; la bonfarta koro de Bob Sulavi ne akcelis sian ritmon [10].

Stato de bona funkciado de la organismo; sano: la reĝo Dario skribis al ĉiuj popoloj […]: kresku via bonfarto! [11]; lia sankteco ne montris bonfarton [12]; kun la kreskado de la arbo kreskis ankaŭ ĝia bonfarto, ĝia neesprimeble feliĉiga sopirado atingi ĉiam pli altajn celojn [13]; sin gardi devas tiu, / De kies sankta vivo ja dependas / La vivo kaj bonfarto de tre multaj, / Se reĝo mortas, li ne mortas sola ^Hamlet .

Bone farti, esti en bonfarto: mi ne min sentas tre bonfartanta ^ChL ; ĝis la revido, do, bonfartu ^Iŝtar ; oni povas […] bonfarti, malkovrante vere grandiozajn pejzaĝojn! [14]; suferi por mi signifus bonfarti antaŭ Dio [15]; nun granda parto de la eŭropanoj bonfartas [16]; daŭre bonfartas kapitalistoj, kies profitoj kreskas spite al aŭ parte eĉ pro […] konfliktoj kaj problemoj [17].

Malbona, malagrabla farto: horŝanĝa misfarto [18].