Epikuro
Greklingve:
Ἑπίκουρος,
341-270 a.K., greka filozofo.
- angle:
- Epicure
- beloruse:
- Эпікур
- ĉeĥe:
- Epikuros
- ĉine:
- 伊壁鳩魯 [yībìjiūlǔ]
- france:
- Épicure
- germane:
- Epikur
- hungare:
- Epikurosz
- japane:
- エピクロス
- malnovgreke:
- Ἑπίκουρος
- nederlande:
- Epicurus
- pole:
- Epikur
- portugale:
- Epicuro
- ruse:
- Эпикур
- slovake:
- Epikúros
- ukraine:
- Епікур
epikura
- Rilatanta la doktrinon de Epikuro.
- angle:
- epicurean
- beloruse:
- эпікурэйскі
- france:
- épicurien (adj.)
- germane:
- epikureisch
- hungare:
- epikureus, epikuroszi
- nederlande:
- epicurisch
- pole:
- epikurejski
- portugale:
- de Epicuro
- ruse:
- эпикурейский
epikurano
- 1.
- Adepto de epikurismo.
- 2.
-
Ŝatanto de plezuroj, de facila vivo:
malseveraj vizaĝoj de Epikuranoj,
vizaĝoj gajaj kaj viglaj
[1].
hedonisto,
sibarito
1.
Uladzimir Arloŭ, trad. Z. Lapcionak:
Tempo de Pesto, 2005
- angle:
- epicure, epicurean
- beloruse:
- эпікурэец
- france:
- épicurien (subst.)
- germane:
- Epikureer
- hungare:
- epikureus, epikureista
- pole:
- epikurejczyk
- portugale:
- epicurista
- ruse:
- эпикуреец
epikurismo
- 1.
Doktrino de Epikuro, ke feliĉo konsistas en sendezireco.
- 2.
- Doktrino false atribuita al Epikuro, ke la feliĉo estas ĝui la voluptojn de la vivo; ŝatado de nuraj korpaj ĝuoj.
- angle:
- 1. Epicureanism 2. epicureanism, epicurism
- beloruse:
- эпікурэізм, эпікурэйства
- france:
- épicurisme
- germane:
- 1. Epikurismus 2. Epikurismus, Genusssucht
- hungare:
- epikureizmus
- nederlande:
- epicurisme
- pole:
- 1. epikureizm
- portugale:
- epicurismo
- ruse:
- эпикуреизм, эпикурейство