editoro
(neologismo)
Preparanto de eldonotaj tekstoj, kiu korektas, glosas, enkondukas:
la 25an de aprilo 2005 mortis la japana zamenhofologo Ito
Kanzi, la editoro de Plena Verkaro de Zamenhof
[1];
Ito Kanzi estas pli eldonanto ol editoro, eĉ se ĉiel admirinda pro la giganta
laboro
[2];
la editoroj resumis siajn ŝanĝojn en la Postparolo
[3].
redaktoro
eldonistoRim.: En la latina „editor“ signifas „eldonanto“. La vorton „editoro“ Waringhien enkondukis kaj motivis en la eseo „Editoraj demandoj“, vd „Lingvo kaj Vivo“ (1959), por apartigi la redaktajn laborojn de la komercaj agoj de eldonanto. Kial li ne konsideris apliki la fundamentan vorton „redaktoro“ en tiu ĉi kunteksto, restas neklare.
1.
R. Haupenthal:
Mortis Ito Kanzi, Nun, 2005-04-28
2. La Ondo de Esperanto, 2001, №6
3. La Ondo de Esperanto, 1999, No 12 (62)
2. La Ondo de Esperanto, 2001, №6
3. La Ondo de Esperanto, 1999, No 12 (62)
- beloruse:
- карэктар
- ĉeĥe:
- editor, vydavatel
- ĉine:
- 編輯器 [biānjíqì], 出版单位 [chūbǎndānwèi]
- france:
- éditeur (critique de texte)
- germane:
- Herausgeber
- hebree:
- מוציא לאור
- hispane:
- editor
- pole:
- korektor
- portugale:
- editor (crítico de texto)
- slovake:
- editor, vydavateľ
- ukraine:
- видавець, відповідальний редактор видання
editori
(tr)
-
Prepari por eldono, kritike ekzamenante, korektante,
komentante:
La nova Ĉinio eldonis plenan kolekton de la verkoj de
Lusin
[…] kaj klasikaĵojn kiujn li editoris kaj
korektis
[4];
volumo spontane kaj senpartie kaj eminente iniciatita, startigita, redaktorita,
editorita, asiste verkita, korektita, repolurita […] eĉ bindita de
neniu alia ol mia tiptologia edzino mem!
MMa
.
redaktieldoni,
revizii2
- beloruse:
- карэктаваць, рабіць карэктуру, правіць (тэкст)
- france:
- éditer (critique de texte)
- germane:
- edieren
- hispane:
- editar
- pole:
- korygować, poddawać korekcie
- ukraine:
- видавати, бути відповідальним редактором видання