¹duel/o ^PV

Antaŭkonsentita batalo inter du personoj pro privata malpaco: se iu vin ofendis mi vokos lin al duelo aŭ aŭ mi lin prilaboros per bastono ^Marta ; mia patro malvirgiginte la filinon de riĉa bankiero ĉi tie kaj morte vundinte en duelo ŝian amanton, bravan junulon, li decidis forkuri de la justeco [1]; (figure) observis silentiĝante tiun duelon inter virinaj koketaĵoj [2]; (figure) ilia altnivela elokventeco ne nur helpis al ili en la politika lukto, en la opinidueloj (kp debato), sed ankaŭ disfamigis iliajn nomojn tra la tuta mondo [3]; mi havas la honoron proponi al vi jenon: la duelo havos lokon morgaŭ matene, je la sesa horo ekzemple, post la arbaro, je pistoletoj, la bariero je dek paŝoj [4]; kun la kondiĉoj, kiujn vi diris, mi akceptas la inviton al duelo [5]; Valentino de Savinako vidis sian patron […] alportitan hejmen kun brusto borita de glava frapo ricevita en duelo [6]; duelatestanto (vd sekundanto)

(ntr)

Regule batali duope ĝis vundado aŭ mortigo: via prudenta frato […] en sia kvindeka jaro duelis, kvazaŭ sub-leŭtenanto [7].

Iu el la batalantoj en duelo: nun mi ne estas plu duelanto, sed kuracisto [8].

Ludo en kiu du kontraŭuloj metas sian kubuton sur tablon, levas la antaŭbrakon, kunplektas la manojn kaj provas perforte altabligi la kontraŭulan mandorson: li petis, je sia konto, muzikon kaj brandon por ĉiuj, kaj vete pojnduelis [9].