delic/o ^PIV1

(malofte)

Malofta, delikata sensa plezuro, kiun oni intense ĝuas: kun evidenta delico li glutis kelkajn ostrojn [1]; plorsingulti pro delico de spontanea, senbrida amorado, kiam ĉiuj sensoj koncentriĝas al tiu unusola kapturniga travivaĵo [2]; gustumante ekzemple pladon da lokaj torteloj, kvadrataj, farĉitaj per selakto, kaj spinacoj, kondimentitaj per tomata saŭco, kulminigu tiun delicon per botelo da itala vino [3]. ĝuado, volupto

(malofte)

1.

Ĝuinda, kaŭzanta grandan plezuron: bone, ke oni ĝuu la lunon sur la monto, tamen multe pli delice ĉe akvo [4]; enpenetrante mi sentas infanecan ĝojon – delica varmo ĉirkaŭas – […] kaj subita voluptego konvulsia akre trairas mian korpon [5]; la delicemo elvokas volupton, kaj la volupto ĉiam estas kruela [6]; vi estas delica malgranda vivanta miraklo, nu, reiru do en la vastan maron [7]. plezuriga

2.

Esprimanta ĝuon, plezuron: la jubilo kaj delicaj krioj de la Kooperativestro fendis la transfenestran vespersilenton [8].