zen/o EncJap zenoserĉi 'zeno' [zen.0o] Ĉindevena, ekde 1192 japana, budaisma skolo favoranta personan, intuan sperton pli ol tradicion kaj raciemon, konata ankaŭ pro sobrisma influo al japanaj artoj: dum la festivalo eblas viziti Zen-ĝardenon aŭ ĉeesti kurseton pri bonsajo-arbetoj [1]; en usona zen-centro instruisto estis invitita por doni kurson [2]; de la ĉina sektofondinto K’uoan aperis la zen-a verko La Dek Bildoj de Bovpaŝtado [3]. 1. Monato, Garvan Makaj: Monda kulturo apud la maro, 20102. Monato, Christian Declerck: Spirituala materialismo, 20093. Ivo Lapenna, Tazio Carlevaro kaj Ulrich Lins: Esperanto en Perspektivo, Dua Parto angle: Zen beloruse: дзэн, дзэн-будызм bulgare: зен ĉeĥe: zen, zenový buddhismus ĉine: 禅, tr. 禪 [chán] france: zen (subst.) germane: Zen hispane: zen hungare: zen itale: zen (filosofia/dottrina) japane: 禅 [ぜん] katalune: zen pole: zen portugale: zen, zen-budismo ruse: дзен, дзен-буддизм slovake: zen, zenový budhizmus ukraine: дзен zenismoserĉi 'zenismo' [zen.0ismo] Praktikado de la zena vojo de budaismo: Daitoo-Kokuŝi (1282-1337), japana fama bonzo de zenismo kaj fondinto de Daitoku-templo [4]. 4. T. Nakamura: Enciklopedieto japana, artikolo „ĉanojo“, p. 35-36a beloruse: дзэн-будызм france: zen (subst.) germane: Zazen hungare: zen buddhizmus itale: zen (pratica religiosa) japane: 禅宗 [ぜんしゅう] katalune: pràctica zen pole: zen medytacja portugale: zen, zen-budismo ruse: дзен-буддизм slovake: zen administraj notoj