viscer/o SPV visceroserĉi 'viscero' [viscer.0o] Internaĵo, ena grava organo de korpo: viscera lejŝmaniozo [1]; Jado sentis malkomforton en la membroj kaj la visceroj [2]; indiĝenoj de la tribo „Fore“, […] manĝadis pro ritaj celoj la cerbon kaj viscerojn de mortintaj parencoj [3]. 1. Monato, Vladimir Lemelev: Epidemiaj sekvoj en Eŭropo, 20072. Cao Xueqin, trad. Xie Yuming: Ruĝdoma sonĝo, ĉapitro 73a, volumo 2a, p. 532a3. Monato, Vladimir Lemelev: Nova etapo en biologio kaj medicino, 2006 beloruse: нутраны ворган ĉeĥe: vnitřnosti, útroby ĉine: 脏 [zàng], 臟 [zàng], 腑 [fǔ], 內臟 [nèizàng], 内脏 [nèizàng] france: entrailles, viscère germane: ~a: viszeral. hungare: zsiger, belsőség, belső szerv itale: interiora, viscere, budello (per estens.) japane: 内臓 [ないぞう] katalune: víscera pole: trzewia, wnętrzności portugale: víscera ruse: внутренность (внутренние органы) slovake: vnútornosti, vnútorné orgány, útroby ukraine: внутрішність, внутрішній орган administraj notoj