^*violon/o ^UV

1.

[violon.0o.MUZ]

Kvarkorda arĉa kordinstrumento: en la kamparo aŭdiĝis gajaj sonoj de violono [1]; mi post unu horo bone povis teni la violonon kaj la arĉon kaj laŭ lia deziro ludis la notojn [2]; ne el ĉiu ligno oni faras violonon ^PrV ; se vi prenis la violonon, prenu ankaŭ la arĉon ^PrV .

2.

[violon.0o.ludanto]

(figure) Ludanto, la voĉo, de violono en koncerto: la muzikantoj, harpo kaj violono, finis per plena akordo [3]; la violonoj malakorde pepis, penante agordiĝi al la mallertaj violonĉeloj ^Metrop ; ni aŭdas orkestron kaj kompreneble gitaron kaj violonon, kiuj en siaj soloj […] sonas perfekte [4].

(tr)

Ludi violonon: li violonis en germana teatro de Pest [5]; (figure) la aŭtuna vento violonas tra la arboj.

Profesia ludanto de violono: li tre honoris sinjoron Romeskaŭ, kiu estis, […] la plej fama violonisto de sia tempo [6]; ili rigardis al la koncertmajstro (la unua violonisto), kaj ĉio pluiris glate [7]; de violonisto ŝteli lian unikan violonon aŭ de reĝo lian kronon estis tute alie ol preni monon el kaso [8]; (figure) Trifoje kriis kreko, herb-violonisto, ⫽ El marĉoj lin sekundas botaŭro, basisto [9]; la violono sonas mizerege, ĉar la violonisto ĝemis pro doloro en la mano [10].

Violono, intera inter ordinara violono kaj violonĉelo: jam kiel etulino Elfriede devis okupiĝi pri pluraj muzikinstrumentoj: piano, fluto, gitaro, violono kaj aldviolono [11]; arĉa kvarteto estas muzika ensemblo de kvar arĉaj instrumentoj ‐ kutime du violonoj, aldviolono kaj violonĉelo [12].