velar/o PV velaroserĉi 'velaro' [velar.0o] [velar.0o.FON] Velsono, guturalo: la fonemo R apartenas al la likvidoj, la fonemo Ĥ al la velaroj [1]; labial-velaroj […] estas konsonantoj duoble artikulaciataj ĉe la velo kaj la lipoj [2]; en vortoj kiel banko, longa, multaj esperantistoj uzas la velaran nazalon [ŋ], prononcante do [baŋko], [loŋga] [3]. Rim.: Ne konfuzu kun velaro de ŝipo. 1. André Cherpillod: Fantaziaj prononcindikoj (2), Monato, jaro 2000a, numero 10a, p. 4a2. Vikipedio, Labial-velaro3. J. C. Wells: Lingvistikaj aspektoj de Esperanto beloruse: вэлярны гук ĉeĥe: plachtoví ĉine: 舌根音 [shégēnyīn], 軟齶音 [ruǎnèyīn], 软腭音 [ruǎnèyīn] france: vélaire (subst.) germane: Velar, Gaumensegellaut hispane: velar hungare: veláris mássalhangzó, hátsó szájpadláshang japane: 総帆 [そうほ] katalune: velar nederlande: velaar, velair pole: spółgłoska tylnojęzykowa portugale: velar rumane: consoană velară ruse: велярный звук, задненёбный звук slovake: plachtovie ukraine: вітрила, паруси, парусність, сукупність вітрил/парусів administraj notoj