¹⁰vandal/o ^JED

1.

[vandal.0o.HIS]

Ano de ĝermana popolo, kiu forlasis Silezion en la 3a jarcento, trairis Eŭropon, Hispanion, perbatalis nordokcidentan Afrikon kaj mediteraneajn insulojn, kaj regis tiujn teritoriojn de 429 ĝis la Romia rekonkero en 534.

2.

[vandal.0o.FIG]

(figure) Difektanto, detruanto de monumentoj, artaĵoj aŭ atingeblaj posedaĵoj: tion li nomis „vandalaj turmentoj“, volante diri „Tantalaj turmentoj“ ^FK ; bedaŭrinde la domo dum longa tempo restadis vaka, kaj ĝi estis terure difektita de vandaloj kaj de la malseka mez-irlanda vetero [1]; la homoj, kiuj komence simpatiis kun ili, baldaŭ trovis, ke ne la vandaloj, sed la financistoj pravas [2].

Senkiala detruado de monumentoj, publikaj aŭ publike atingeblaj havaĵoj: ne maloftis vandalismo kaj oportunisma ŝtelado [3]; tio jam timigas la publikon, ĉar okazas detruado de tombejoj, vandalismo, priŝtelado[4].