^*tuk/o

[tuk.0o.TEKS]

Peco da teksaĵo uzata por iu celo: tablon ornamas ne tuko, sed kuko ^PrV ; tablo, kovritan per kotona retotuko ^IK ; sur la ora altaro ili sternu bluan tukon [1]; ili komercis kun vi per belegaj ŝtofoj, purpuraj kaj broditaj tukoj [2]; li […] komencis lavi la piedojn de la disĉiploj kaj viŝi ilin per la tuko, per kiu li estis zonita [3]; longa blanka tuko malstreĉe kaj malpeze kovris ŝiajn belajn membrojn [4]; ŝi ligas ĉirkaŭ la kolon la safrane flavan tukon [5]; neniu staris malĝoje apud la mortinto […] lia vizaĝo estis kovrita per blanka tuko [6]; kadavra tuko [7]; sep litetoj, sur ĉiu estis sternita blanka tuko [8]; kun tukoj, gardantaj la nukon kontraŭ la suno [9]; li mallevis la lanajn tukojn de la tendo [10]; servanto kun teleroj kaj telertuko [11]; granda nigra tuko volvis la kapon de la virino [12].

[tuk.antaux0o.TEKS]

Tuko, kiun oni portas antaŭ si por ŝirmi la vestojn kontraŭ malpurigo: botista bubo kun leda antaŭtuko kaj pantofloj [13]; siajn manojn ŝi kaŝis sub la antaŭtuko [14]; en sia malnova antaŭtuko ŝi portis amason da alumetoj [15]; Dorina rapide demetis la antaŭtukon, surmetis la pluvmantelon kaj eliris eksteren [16].

[tuk.ban0o.TEKS]

Granda sorba tuko uzata por sekigi la korpon post banado aŭ lavado: tualetrobo el maldika blua ŝtofo, tenata kune ĉe la zono per bantuko [17]. (figure) oni evitas gravajn, tamen tiklajn demandojn, kaŝante sin malantaŭ la bantukon de „neŭtraleco” [18].

[tuk.busx0o.TEKS]

Tuko uzata por purigi la lipojn post manĝado aŭ trinkado: li viŝis la buŝon per la buŝtuko kaj komencis kun sia kutima senpasia esprimo ^Metrop .

[tuk.kap0o.TEKS]

Hararkovra tuko uzata kiel kapvesto: la Sinjoro forigos la ornamon de la ĉenetoj […] kaj la kapornamojn kaj la kaptukojn [19]; Vetiha forprenis la kaptukon kaj ĵetis ĝin sur la plankon [20].

[tuk.kol0o.TEKS]

Longa tuko metita aŭ diversmaniere volvita ĉirkaŭ la kolo, uzata orname kaj kontraŭ suno aŭ malvarmo: tia sama bela koltuko, kiel Kristino havas [21]; pioniro kun ruĝa koltuko ekstaris ĉe la lernejo-pordo kaj tre false ekkantis [22]; ŝi forprenas dikan lanan koltukon [23]. ŝalo

[tuk.kovro0o.TEKS]

Vualo: ŝi prenis la kovrotukon kaj kovris sin [24]; li faris kovrotukon por la pordo de la tabernaklo [25].

[tuk.lit0o.TEKS]

Granda tola aŭ kotona tuko, per kiu oni kovras litan matracon aŭ kiun oni surtiras super sin por dormi: por envolvo servis maldelikata lana litotuko, [26]; [ŝi] pretigos al vi molan liton, […] metos tutan litotukon, molan litkovrilon [27]; oni disponigas la necesan matracon, kusenon, littukon, kovrilon [28].

[tuk.man0o.TEKS]

Viŝilo: ekipinte vin per banmantelo kaj mantukoj, senvestiĝu rapide kaj enakviĝu tuj [29]. bantuko

[tuk.morto0o.TEKS]

Tolaĵo, per kiu oni ĉirkaŭvolvas la korpon de mortinto: mortinto […] kun la manoj kaj piedoj ligitaj per tombotukoj [30]; [ili] firme ĉirkaŭvolvis lin […] tutkorpe de kapo ĝis piedfingroj per longa blanka mortotuko kaj enterigis lin [31].

Tuko pendanta malantaŭe de kapvesto aŭ fiksita ĉirkaŭ la kolo, kovranta la nukon ŝirme kontraŭ suno, vento aŭ malvarmo: li kovris la kapon per malgranda gvardia kasko, de kiu pendis nukotuko [32].

[tuk.pak0o.HEJM]

Tuko, per kiu, post kunnodo de ekstremoj, oni portas enpakitan aĵon: en Japanio ekde julio 2020, plastaj sakoj estas nur page riceveblaj en vendejoj; iuj personoj do rekomendas reutiligon de paktuko [33].

[tuk.polvo0o.TEKS]

Tuko, uzata seka por forigi polvon de horizontalaj surfacoj: ordigante la ĉambron, ŝi forviŝadis polvon per polvotuko, bruadis per la seĝoj, purigadis kaj viŝadis la manĝilaron [34].

[tuk.posx0o.TEKS]

Eta tuko, kiun oni elpoŝigas por viŝi ŝviton aŭ nazan mukon: [li] viŝis al si la okulojn per blanka poŝtuko [35]; li havis kataron, teruran kataron, tiel ke li prefere povus uzi litotukon anstataŭ poŝtukon [36]; naztukon kun sia nomo ŝi donacis al la ĉasisto [37]; ŝi iom rektigis sin, viŝis la okulojn kaj la vizaĝon per naztuko [38].

[tuk.sekig0o.TEKS]

Tuko uzata por sekigi manĝo-vazaron post lavado: sekigtuko transprenas humidon per rekta kontakto, per sorba aŭ frota movo [39].

[tuk.tablo0o.TEKS]

Granda tuko, per kiu oni kovras tablon, precipe dum manĝoj, ŝirme aŭ orname: la tablo estis kovrita per blindige blanka tablotuko [40]; kiam li sidis ĉe la tablo li […] disverŝis supon sur la tablotukon [41].

[tuk.visx0o.TEKS]

Tuko ofte ĉifona, uzata por purige viŝi aĵojn: li prenis viŝtukon [42]; j lia vizaĝo estis ĉirkaŭligita per viŝtuko [43]; kiu pordo kuirejen ― ĉu tiu kun malpura viŝtuko surporde [44]?

[tuk.zon0o.TEKS]

Simpla vesto el tuko pendanta de la zono antaŭ la seksorgano: kaftanoj, kun zontuko kaj pantalono [45]; ili portis nur zontukon el la sama ŝtofo [46].