triklini/o triklinioserĉi 'triklinio' [triklini.0o] En la antikva regiono mediteranea, manĝoĉambro kun tri trilokaj sofoj laŭantaj tri flankojn de kvadrata manĝotablo, sur kiuj oni duonkuŝis dum manĝado mi plenigis la amforojn de Rustico apud la triklinio [1]; komforte sidante sur unu el la sofoj de la triklinio, Publio Lentulus, kune kun sia amiko Flaminio Severus, finas la vespermanĝon [2]. 1. Antonio Zozaya: Terra-cotta, Hispana Esperantisto, n-ro 56 (marto 1922). Pĝ. 24.2. Francisco Cândido Xavier, tr. L.C. Porto Carreiro Neto: Antaŭ du mil jaroj…, Rio-de-Ĵanejro, 1951, pĝ. 26 angle: triclinium germane: Triclinium greke: τρικλίνιον latinece: triclinium pole: triclinium ruse: триклиний administraj notoj