tetrarÄ¥/o NT , tetrark/o PIV1 tetrarÄ¥o, tetrarkoserÄi 'tetrarĥo' serÄi 'o' [tetrahx.0o] en: [tetrahx.0o.reganto] en: Reganto pri kvarono de iu lando, kutima dum iom da tempo i.a. en antikva Romio kaj Palestino: en tiu tempo la tetrarÄ¥o Herodo aÅdis la famon pri Jesuo [1]; Lisanio tetrarÄ¥o de Abilene [2]; frato Filipo tetrarko de regionoj Itureo kaj TraÄ¥onitido, kaj Lisanio tetrarko de Abilenio [3]. Rim.: En âLa Rabistojâ, Z. tradukas la nocion per kvaronprinco: Herodo, la kvaronprinco [4]. duko 1. La Nova Testamento, Mateo 14:12. La Nova Testamento, Luko 3:13. 2a DimanÄo De Advento4. Frederiko Schiller, trad. L. L. Zamenhof: La rabistoj, Akto Unua angle: Tetrach beloruse: ÑÑÑÑаÑÑ france: Tétrach germane: Tetrach pole: tetrarcha ukraine: ÑеÑÑаÑÑ administraj notoj