^*surpriz/i ^UV

(tr)

1.

[surpri.0i.KOMUNE]

(io) Mirigi per sia neatenditeco: [li] murmuretis al ŝi ion en la orelon, kio, kiel ŝajnis, tiun ĉi surprizis [1]; surprizis lin […] la palaco de la sciencoj, en kiu li vidis galerion dumilpaŝe longan, tute plenan je matematikaj kaj fizikaj instrumentoj [2]; mia emocio tre surprizis mian patrinon [3]; surprizis [lin] la fantaziaĵoj, kiujn mi povis ludi [4]; li amas lerni, kio tre surprizas la instruiston [5]; ĉiam surprizas la faktoj kiujn elfosas enketo [6]; Ĉi tiu fraz' surprizis ⫽ Kaj ili ĝin skrupule Ĝis fundo analizis [7].

2.

[surpri.0i.alveni]

Subite kaj neatendite aperi ĉe iu, trafi iun: mi ne surprizos vin, antaŭ ol mi venos por preni vin, aperos miaj senditoj [8]; ni iris duope laŭ ĉirkaŭvojo por eviti la fenestron, ĉar mi volis surprizi la gepatrojn [9]; la situacio estus pereiga por ŝia famo, se oni ŝin surprizus kun Viktoro [10]; la nokto surprizos vin kaj vi ne retrovos la domon [11]; la kronprinco venkos, se li ne lasos sin surprizi de Nitager [12]; (figure) urĝaj paŝoj, tinto de armiloj surprizis la silenton [13].

Tute neatendita, surprizanta: tute surpriza nomo inter la kandidatoj estas François Simonnet el Francio [16].

Iĝi surprizita: kiam mi aŭdis la paŝojn, mi surpriziĝis, sed vi tuj aperis [17].

Ago surprizi; io, kio surprizas¹: mi eksaltis de surprizo [18]; tri el liaj noveloj finiĝas per surprizo por la leganto [19].