*sup/o PV *supo serĉi 'supo' [sup.0o] [sup.0o.KUI] Manĝaĵo konsistanta el akvo, en kiu oni kuiris legomojn kaj ankaŭ kelkfoje viandon: inter la mano ĝis la buŝo ofte disverŝiĝas la supo (la esperitaĵo ne efektiviĝas. interspaco, tro frue) PrV . angle: soup beloruse: суп, поліўка bulgare: супа ĉeĥe: polévka ĉine: 汤 [tāng] france: potage, soupe germane: Suppe hebree: מרק hispane: sopa hungare: leves indonezie: sup japane: スープ [すーぷ] kroate: juha nederlande: soep pole: zupa ruse: суп, похлёбка slovake: polievka svede: soppa tibete: ཐུག་པ་ turke: çorba ukraine: суп, юшка supujo serĉi 'supujo' [sup.0ujo] [sup.0ujo.VAZ] Ordinare iom dika vazo kun kovrilo, en kiu oni tenas supon: sur la tablo apud negranda globforma samovaro staris supujo kun malvarma brasiksupo [1]. 1. A. Ĉeĥov, trad. A. Korĵenkov: Sveda alumeto, 2004-2010 beloruse: супніца france: soupière japane: スープばち [すーぷばち] pole: waza administraj notoj