splint/o PVEF splintoserĉi 'splinto' [splint.0o] [splint.0o.MED] Tabuleto aŭ aparato, per kiu oni senmovigas parton de membro dum kuraciĝo de rompita osto: unu estis apogiĝanta sur bastono, alia estis portanta la brakon en splinto [1]; doktoro Sui foj-refoje alĝustigis la dikecon de la splintoj kaj streĉadon de la bandaĝo [2]. 1. Jurij German, trad. Jurij Finkel: La afero, al kiu vi servas, Granda kuracisto, p. 2542. Fang Xiaotong: Sui Shuyi — eminenta ĉinmedicina ostologo, Ĉina Interreta Informa Centro, 2007-06-14 beloruse: шына (мэд.) ĉeĥe: dlaha france: attelle, éclisse, orthèse germane: Schiene (Medizin) katalune: fèrula pole: łubki {pl} (med.), szyna (med.) slovake: dlaha ukraine: лубок, шина splintiserĉi 'splinti' [splint.0i] (tr) [splint.0i.MED] Provizi per splinto: oni povus plastri kaj splinti la ripojn de la kavaliro [3]. 3. Miguel de Cervantes Saavedra, trad. Fernando de Diego: La inĝenia hidalgo Don Quijote de la Mancha, dua parto, ĉapitro 14a, p. 471a beloruse: накладаць шыну (мэд) france: éclisser germane: schienen katalune: immobilitzar, encanyar pole: zakładać szynę ukraine: накладати шину administraj notoj