1sonat/o sonatoserĉi 'sonato' [sonat.0o] Komponaĵo por unu muzikilo aŭ eta bando konsistanta el tri aŭ kvar partoj kun kontrastaj rapidoj: solo-sonato por violonĉelo [1]; dum paŭzeto inter la partoj de sonato […] posedanto de po-to povas interrompi la silenton per la alta „didelit“ aŭ per aliaj belsonaj melodioj [2]. simfonio 1. Monato, Sen Rodin (Filippo Franceschi): Tri diskoj kun ses paroladoj de Ivo Lapenna2. Astrid Hanke: La benoj de poŝtelefono, Monato, 2000/11, p. 30 angle: sonata beloruse: саната bulgare: соната ĉeĥe: sonáta ĉine: 奏鳴曲 [zòumíngqǔ], 奏鸣曲 [zòumíngqǔ] france: sonate germane: Sonate hungare: szonáta itale: sonata japane: ソナタ, 奏鳴曲 [そうめいきょく] katalune: sonata nederlande: sonate pole: sonata ruse: соната slovake: sonáta ukraine: соната administraj notoj