2recitativ/o recitativoserĉi 'recitativo' [recita.0o] [recita.0o.MUZ] Deklamata duonkanto sen fiksa takto, sekvanta nur la naturan ritmon de la parola frazo: poezia dialekto, aranĝita konforme al la recitativoj de sanktaj himnoj [1]. 1. Monato, Thomas Genty: Emesal: ĉu la plej antikva planlingvo? beloruse: рэчытатыў bulgare: речитатив ĉeĥe: mluvený zpěv, recitativ ĉine: 白口 [báikǒu], 声腔 [shēngqiāng], 聲腔 [shēngqiāng] france: récitatif germane: Rezitativ, Sprechgesang hungare: énekbeszéd, recitativo itale: recitativo (mus.) japane: 叙唱 [じょしょう], レチタティーボ nederlande: recitatief pole: recytatyw rumane: recitativ ruse: речитатив slovake: recitatív ukraine: речитатив administraj notoj ~o: Mankas dua fontindiko.