polimer/o SPV polimeroserĉi 'polimero' [polimer.0o] 1.[polimer.0o.molekulo] Granda molekulo kunmetita el ofte samspecaj molekuloj (monomeroj) en formo de ĉeno aŭ branĉiĝo: mesaĝista RNA estas polimero, ĉeno el nukleotidoj [1]; por malhelpi metalkorodon, oni uzas kromato-pigmenton, ŝajnas bona ideo kombini tion kun memriparaj ecoj de polimeroj [2]; ni vizitis firmaon, kiu produktas polimerajn pavimŝtonojn [3]; la botoj de atletoj […] estas kudritaj el polimeraj materialoj, kiuj elaste tegas la muskolojn kaj intensigas ilian laboron [4]. 2.[polimer.0o.substanco] Substanco, konsistanta el tiaj molekuloj. 1. Steĉjo Norvell: Riboj, Monato, 2000/11, p. 16-172. Monato, Ivo Durwael: Memsanigaj materialoj?, 20113. La Ondo de Esperanto, Osmo Buller: Ekologio kaj folkloro4. Diversaj aŭtoroj: Kontakto 2011-2019, Olga Ŝilajeva: Olimpikoj: kolektiĝas pacaj batalantoj angle: polymer beloruse: палімэр ĉeĥe: polymer ĉine: 聚合物 [jùhéwù], 聚合体 [jùhétǐ], 聚合體 [jùhétǐ] france: polymère germane: Polymer hungare: polimer japane: 重合体 [じゅうごうたい], ポリマー katalune: polímer nederlande: polymeer perse: پلیمر pole: polimer portugale: polímero ruse: полимер slovake: polymér ukraine: полімер administraj notoj