placent/o MT placentoserĉi 'placento' [placen.0o] 1. [Mankas mrk por aldoni tradukojn] Spongeca kaj mola organo, kunliganta idon al la patrino antaŭ la nasko: ne donante al ili la placenton, kiu eliras el inter ŝiaj piedoj, nek la infanojn, kiujn ŝi naskas [1]; ĉe infektitaj gravedulinoj la viruso de rubeolo trairas la placenton, kaj ekzistas risko, ke ĝi trafas la embrion [2]. 2. [Mankas mrk por aldoni tradukojn] Angia parto de la perikarpo, al kiu estas fiksitaj la grajnoj per la funiklo. 1. trad. L. L. Zamenhof: La Malnova Testamento, Readmono 28:572. Monato, Vladimir Lemelev: Elimino atingeblas angle: 1. placenta 2. placenta beloruse: пляцэнта ĉeĥe: placenta, plodové lůžko ĉine: 胎盘 [tāipán], 胎盤 [tāipán], 胞 [bāo], 胎座 [tāizuò] france: 1. placenta germane: 1. Plazenta, Mutterkuchen 2. Plazenta, Samenleiste hungare: 1. méhlepény 2. magléc itale: placenta japane: 胎盤 [たいばん], 胎座 [たいざ] nederlande: 1. placenta, moederkoek pole: 2. łożysko (anatomia) portugale: 2. placenta ruse: 1. плацента, послед 2. плацента slovake: placenta, plodové lôžko ukraine: плацента, дитяче місце, послід, плацента administraj notoj