Pirr/o PIV1 Pirroserĉi 'Pirro' [pirr.0o] [pirr.0o.NOM] Greka alnomo (etimologie ĝi signigas „fajra“, „rufa“). a)[pirr.0o.Ahxilido] Filo de Aĥilo, konkerinto de Trojo: la sanga glav’ de Pirro // Hakadis la Priamon malfeliĉan [1]; b)[pirr.0o.Epira] Reĝo de Epiro (307—302 kaj 296—272 a.K.), unu el la plej fortaj kontraŭuloj de la frua Romio kaj unu el la plej eminentaj militestroj de la antikva periodo: (frazaĵo) Tio estos vere la Pirra venko [2] (venko kies tro granda kosto estas neakceptebla, kia estis la venko fare de Pirro en la batalo ĉe Aŭskulo en 279 a.K.) 1. Ŝekspiro, tr. Zamenhof: Hamleto, Reĝido de Danujo, 2:22. D.L. Armand: Taskoj de homo lige kun transformado de la naturo, Scienca Revuo, vol. 28, №4 (126), 30.08.1977, p. 148 angle: Pyrrhus beloruse: 1.a Пір (сын Ахіла) ~a venko: пірава перамога. 1.b Пір (цар эпірскі) latine: Pyrrhus ~a venko: victoria pyrrhica. malnovgreke: Πύρρος pole: Pyrrus ruse: Пирр ~a venko: Пиррова победа. ukraine: Пірр (син Ахіла) administraj notoj