1pian/o pianoserĉi 'piano' [pian.0o] [pian.0o.MUZ] Kordinstrumento, mallonga nomo de fortepiano, respektive la tipo kun vertikalaj kordoj: li sidiĝis sur la seĝo antaŭ la piano kaj komencis transturnadi la foliojn en la notolibro [1]; [li] klinis la kapon super klavoj de la piano, ludetante melodion „Mateno nebula“ Metrop ; la pianon oni ŝlosis, la ĵazbando disiris, kelkaj gazetistoj forveturis ĉiu en sian redaktejon MkM ; la agordisto […] malpakas sian ilaron, enrigardas la pianon, kuntiras la brovojn serioze KrM ; la programo prizorgis la pianisto Roland Dupuis el Svedio EeP ; la fingroj de leŭtenanto Remon pianis sur la tablo, aŭtomate, dum nevole lia buŝo paŭte streĉiĝis ChR . 1. Ludoviko Lazaro Zamenhof: Fundamenta Krestomatio de la lingvo Esperanto, 4, rakontoj, la porcio da glaciaĵo angle: piano, upright piano ~isto: pianist. beloruse: піяніна ĉeĥe: klavír, piano, pianoforte ĉine: 鋼琴 [gāngqín], 钢琴 [gāngqín] france: piano ~isto: pianiste. germane: Klavier, Piano ~isto: Pianist. hispane: piano hungare: pianínó indonezie: piano itale: pianoforte verticale japane: ピアノ [ぴあの] katalune: piano nederlande: piano pole: pianino ~isto: pianista. portugale: piano, piano vertical ruse: пианино ~isto: пианист. slovake: klavír svede: piano ukraine: піаніно, фортеп’яно administraj notoj