Paraklet/o Parakletoserĉi 'Parakleto' [parakl.0o] Advokato, defendanto aŭ konsolanto ― greka vorto kvarfoje uzita en la Evangelio (S. Johano 14:16; 14:26; 15:26; 16:7) en la senco kiun la kristanoj interpretas kiel referencon al la Sankta Spirito, kaj kiel referencon al Kristo en I. Johano 2:1 (ĉi-loke tradukita per „Advokato“ en la Londona Biblio): la Parakleto, la Sankta Spirito, kiun la Patro sendos en mia nomo, instruos vin pri ĉio, kaj vin rememorigos pri ĉio, kion mi diris al vi [1]; la Babilonano Mani (aŭ Maniĥeo) […] nomis sin la „Parakleto de la Vero“ kiu promesiĝas en la Nova Testamento [2]. 1. La Nova Testamento, Johano 14:262. Vikipedio, Maniĥeismo angle: Holy Spirit, Paraclete ĉeĥe: Rádce (Duch sv.) ĉine: 圣神 [Shèngshén], 聖神 [Shèngshén], 圣灵 [Shènglíng], 聖靈 [Shènglíng] france: Paraclet germane: Paraklet hungare: Parakletosz, közbenjáró, vígasztaló katalune: Paràclit, Paraclet malnovgreke: παράκλητος nederlande: Paracletus pole: Paraklet, Duch Święty, pocieszyciel, orędownik portugale: Paracleto, Espírito Santo rumane: Parașuta, Sfântul duh ruse: Утешитель, Параклит slovake: Advokát (meno pre Ducha Svätého v Novom Zákone), Obhajca ukraine: Святий Дух, паракліт, заступник, утішитель administraj notoj