marsk/o marskoserĉi 'marsko' [marsk.0o] [marsk.0o.aluvio] Aluvia herbeja grundo, estiĝinta post la lasta glaciepoko, fekunda kaj malseka, proksima de maroj kaj riverdeltoj: mi vidis […] la dezertan, de ĉiuj bestoj jam forlasitan marskon [1]; en Norda Eŭropo, socioj povis vivi bone danke al abundaj manĝaĵprovizadoj de la marskoj [2]. poldero 1. Theodor Storm, trad. Heino Heitmüller: La Blankĉevala Rajdanto2. Vikipedio, Prahistorio angle: tidal marsh ĉine: 薮 [sǒu], 藪 [sǒu], 冲积地 [chòngjīde], 沖積地 [chòngjīde] france: marais maritime germane: Marschland, Schwemmland ukraine: марш, низовинне морське узбережжя administraj notoj