marot/o PIV1 marotoserĉi 'maroto' [marot.0o] (malofte) [marot.0o.PSI] Ŝatokupo, fiksa ideo, temo, al kiu homo dediĉas multan atenton: mi substrekis tiun teruran emon kredi, ke personaj marotoj estas la marotoj de ĉiuj [1]; tradukado... jen strangaĵo! […] kiel vespera ŝatokupo, maroto certe luda sed ofte cerbumiga [2]; Pomego [estas] nepre aĉetinda verko por absolute ĉiu, eĉ se gramatiko ne estas via maroto [3]. amataĵo, ĉevaleto2, hobio, manio2 1. S. Sire: Kruelaj viandomanĝantoj pagos pli, libera folio, 2013-01-252. Diversaj aŭtoroj: Kontakto 2011-2019, E-Kulturo3. Monato, Petro Desmet': La unua Zamenhof-monumento de la 21a jarcento: dika Pomego!, 2006 beloruse: хобі, захапленьне, улюбёны занятак, улюбёны конік (перан.) ĉeĥe: marota, podivínství, rozmar, vrtoch ĉine: 古怪念头 [gǔguàiniàntou], 古怪念頭 [gǔguàiniàntou], 奇癖 [qípì], 怪癖 [guàipǐ] france: marotte, turlutaine germane: Hobby, Marotte, Schrulle pole: hobby, ulubiony konik rumane: hobby slovake: koníček, vášeň, záľuba ukraine: улюблене заняття, гобі administraj notoj