mantil/o ^JED

mantilo

serĉi 'mantilo'

[mantil.0o]

: [mantil.0o.TEKS]; Punta kovrotuko kovranta kapon kaj ŝultrojn, populara ĉe hispaninoj ĝis en la 19a jarcento: la butikisto prenis siajn valorajn paperojn kaj la servistino sian silkan mantilon, kiun ŝiaj rimedoj permesis al ŝi aĉeti [1]; Mario envenas […] Ludovikino demetas al ŝi la mantilon [2]. kaptuko, ŝalo, skarpo¹
Rim.: En unu verko aperas la formo „mantilio“: ĵetinte rapide mantilion sur sian kapon, la markizino malsupreniris en la parkon [3].

Hispanino kun nigra mantilo, 1882
PD [4]

1. H. C. Andersen, trad. L. L. Zamenhof: Fabeloj, vol. 3, Koboldo ĉe la butikisto
2. J. Benavente, trad. V. Inglada Ors: La Nesia Hejmo, La Suno Hispana, 1909-01 (61)
3. Henri Vallienne: Kastelo de Prelongo, Ĉapitro Dekkvara
4. Anders Zorn, Uppsala Auktionskammare: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Anders_Zorn_-_Spanish_Lady_in_Black_Mantilla_1882.jpg

~o: Mankas verkindiko en fonto.