Maniĥe/o

Perse مانی, latine Manichaeus (216 - 276 aŭ 277), persa fondinto de Maniĥeismo, religio baziĝanta sur dualismo de bono kaj malbono, lumo kaj mallumo: la vorto „cigano” devenas probable de la pragreka vorto „athínganos”, per kiu oni indikis t.n. maniĥean sekton ĉeestan sur la monto Athos ekde la oka jarcento [1]; Maniĥeo […] ricevis revelacion kiel junulo, de spirito kiu[…], instruis al li la diajn verojn, kiuj iĝis Maniĥeismo [2].