magistrat/o ^Fab3

[magist1.0o.POL]

Gvidantaro de urbo: ilian domon el trabaĵoj kun la benko sur la alta ŝtona ŝtuparo sub la tilio oni laŭ ordono de la magistrato malkonstruis, ĉar ĝi estis tro kaduka [1]; mi estis jam preta iri al la magistrato kaj protesti, ke la kanajlo tiel profanas mian nomon [2]; prezidinto de la dublina magistrato, konfesis, ke li subaĉetis, aŭ provis subaĉeti, ne nur konsilantojn sed ankaŭ membrojn de la irlanda parlamento [3]; la magistrato de la ĉefurbo Prago postulas subvencion el la ŝtata buĝeto je 40 milionoj da kronoj por kovri la kromajn kostojn de deĵoroj de la urbaj policanoj, fajrobrigadanoj kaj sanitaristoj [4]; la verdruĝuloj […] venkis en kelkaj mezgrandaj urboj kaj eniris por la unua fojo en diversajn magistratojn de la barcelona ĉirkaŭurbo [5]. urbestraro