kvivit/i PIV1 kvivitiserĉi 'kviviti' [kvivit.0i] (ntr) [kvivit.0i.ZOO] Bleki per disaj krietoj, kiel iuj birdoj: kion birdo havas pro ĉiuj siaj kvivitoj, kiam venas la vintro [1]? de suna ĝoj' / alte kvivitas / fringoj [2]. ĉirpi, kviki, pepi 1. H. C. Andersen, trad. L. L. Zamenhof: Fabeloj, vol. 1, Elinjo-fingreto2. G. E. Maŭra: Psalmo... 137a, la nica literatura revuo, 1955-11 kaj 12, numero 1/2, p. 76a-79a beloruse: чырыкаць, шчабятаць, цьвіліць ĉeĥe: pípat france: pépier pole: ćwierkać, kwilić, szczebiotać, śpiewać (o ptakach) portugale: pipilar, piar, pipiar slovake: pípať kvivitserĉi 'kvivit' [kvivit.0] (sonimito) [kvivit.0.SON] Ripetata akuta bleko, kian faras iuj birdoj: kvivit, kvivit! kantis la birdo kaj enflugis en la verdan arbaron [3]; la hirundo denove preterflugas: „kvivit! kvivit!“ [4]. 3. H. C. Andersen, trad. L. L. Zamenhof: Fabeloj, vol. 1, Elinjo-fingreto4. H. C. Andersen, trad. L. L. Zamenhof: Fabeloj, vol. 3, muta libro beloruse: чырык ĉine: 啾啾 [jiūjiū] france: cui-cui germane: kwiwitt pole: ćwir-ćwir portugale: piu-piu administraj notoj