^*kusen/o ^UV

1.

[Mankas mrk por aldoni tradukojn]

Sako el ŝtofo aŭ ledo, remburita per molaĵoj (plumoj, haregoj) por ke oni povu sin komfortigi sur ĝi: la juĝistoj sidis en siaj apogseĝoj kaj havis malantaŭ la kapo kusenojn el lanugo [1]; ŝi eĉ ricevis la permeson dormi sur velura kuseno antaŭ lia pordo [2]; la gasto sin etendis sur la benko kaj sub la kapon metis la sakon kiel kusenon [3]; la viro kaŝis la vizaĝon en la litkuseno (vd kapkuseno) kaj mallaŭte ĝemis [4]; [ŝi] eĉ donis al ŝi malgrandan sidkusenon [5]; (figure) konscienco senmakula estas kuseno plej mola ^PrV . pufo

2.

[kusen.0o.FIG]

(figure) Io mola, pufa, simila al kuseno: li ekglitis sur muskokuseno [6].

Longa sako el tolo, plenigita de plumoj, sur kiu oni povas kuŝi: kie ili prenis tiajn matracojn kaj kusenegojn? mi eĉ ekŝvitis [7]; mankas la hejma kusenego (kial tiaj ne ekzistas ekster Nordio?), sed la sofo plene taŭgas kiel lito [8]. matraco

Kuseno destinita por apogi la kapon, ekzemple por dormo: la konsilistoj sidis en siaj seĝoj kun la molaj kapkusenoj [9]; subite, apud la kapkuseno de la ŝajne morta korpo aperis bela junulo [10].