konsonanc/o konsonancoserĉi 'konsonanco' [konson.0o] 1.[konson.0o.MUZ] Akordo de du aŭ pluraj sonoj en harmonia unuo: oktavo estas la plej simpla el la konsonancoj. 2.[konson.0o.FON] Samsoneco en la fino de vortoj aŭ frazoj. angle: 1. consonant interval, consonant chord beloruse: 1. сугучча, мілагучнасьць ĉeĥe: konsonance ĉine: 2. 协和 [xiéhé] france: 1. consonance (mus.), intervalle consonant 2. consonance (phon.) germane: 1. Konsonanz, harmonischer Gleichklang 2. Konsonanz, Mitlautfolge japane: 協和音 [きょうわおん], 語尾同音 [ごびどうおと] katalune: consonància nederlande: 1. accoord, samenklank 2. gelijkluidendheid pole: konsonans, tonów zgodność portugale: 1. consonância (mús.) rumane: consonanță ruse: 1. созвучие, благозвучие slovake: konsonancia, súzvuk administraj notoj ~o: Mankas fontindiko. ~o: Mankas fonto, kiu estas nek vortaro nek terminaro.