kompletiv/a kompletivaserĉi 'kompletiva' [komple3.0a] en: Karakterizas dependan propozicion, kiu ludas rolon de subjekto, predikato aŭ objekto de la dependiga verbo: la partecaj demandoj kompletivaj povas esti tre similaj al kompletivoj rilataj, rimedo de distingo estas tio, ke la kompletivojn rilatajn oni povas transformi en frazelementon faritan el la predikato de l' kompletiva subpropozicio, dum la partecajn demandojn oni povas transformi en frazelementon faritan el la subjunkcio de la dependa demando [1]. ke. 1. K. Kalocsay, G. Waringhien: Plena Analiza Gramatiko beloruse: дапаўняльны (сказ) ĉeĥe: doplňkový france: complétif germane: kompletiv hispane: completiva japane: 補足の [ほそくの] nederlande: bepalend pole: dopełnieniowy, kompletywny portugale: completivo rumane: completiv ruse: дополнительный (о придаточном предложении) slovake: doplnkový ukraine: додатковий administraj notoj ~a: Mankas dua fontindiko.