koan/o koanoserĉi 'koano' [koan.0o] [koan.0o.BUD] Enigma demando aŭ respondo instiganta al pripenso, aparte kulturata en zeno: Dogen, elstara japana zena majstro, en eseo titolita „Printempo kaj aŭtuno“ verkita en 1244, komentas koanon de ĉina majstro de la 9a jarcento [1]; konsideru prefere la koanon de Bhu Hsu, kiu diris: „Mi volas morti en mia naskiĝloko.“ Ĉu Bhu Hsu do volis morti [2]? aporio 1. F. Lorrain: Goo kaj budhismo en Japanujo, la naska fasko, 2005, 122. K. Miner: taglibro, 2006-06-06 angle: kōan bulgare: коан ĉeĥe: kóan ĉine: 公案 [gōng'àn] france: koan germane: Kōan hungare: kóan japane: 公案 [こうあん] katalune: koan koree: 공안 nederlande: koan pole: koan rumane: koan ruse: коан serbe: коан slovake: kóan ukraine: коан vjetname: công án administraj notoj