klem/o PIV1 klemoserĉi 'klemo' [klem.0o] Fiksilo, kiu konektas konduktilon al aparato aŭ parto de aparato per makzelpremo aŭ ŝraŭbturno: juntoklemo (klemo por fari kontakton inter du aŭ pluraj konduktiloj); interklema tensio; tiu ĉi p-regiono cilindromaniere ĉirkaŭas la n-kanalon, la nomo de ĝia eligaĵo (klemo) estas kluzo [1]; la estro de la eksteraj stacioj helpe de aparta klemo ŝaltis […] rektan konekton [2]. borno, elektrodo, konektiloDiversaj klemoj: PE-klemo, ŝraŭbklemo, vicklemo, klempecoj, trakonduka klemo, ĵako (lustra klemo) PD [3] 1. Kamporegita transistoro (FETo) , Interligilo, 72 (2) marto-aprilo 1980, p 7-92. Ivan Efremov, trad. Jurij Finkel : La nebulozo de Andromedo, ĉapitro 2, Epsilono de la Tukano3. Ulfbastel at German Wikipedia, Self-photographed: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Klemmen.jpg angle: terminal beloruse: клема, заціск ĉeĥe: svorka, vývod france: borne (de connexion), connecteur, prise (électrique) germane: Klemme (elektr.), elektrischer Anschluss, Kontaktstück pole: zacisk, klema slovake: svorka, vývod ukraine: клема, затиск administraj notoj ~o: Mankas verkindiko en fonto.