^*kel/o

Subtera ĉambro, ordinare uzata por konservi provizojn, karbon, ktp: lia kuirejo kaj kelo estas bone provizitaj [1]; en la malalta kelo loĝis malriĉa, malsana knabo [2]; tiu fripono […] rompis la pordon de la najbara kelo, kie estis vino, renversis kelke da multvaloraj kruĉoj kaj tiel ebriiĝis [3]; mia patro ĉeestis ĉe lia entombiĝo: li vidis lian ĉerkon metitan en la funebran kelon [4]; (figure) li estis fiera de sia kelo (t.e. ties enhavo da vino...); li havas nek ĉelon nek kelon (li estas senhejmulo) ^PrV ; malfermita kelo tentas al ŝtelo ^PrV .

Servisto, kiu zorgas speciale pri la vinprovizoj: en la ĉefa korto komencis kolektiĝi la amaso: kuiristoj, ĉevalistoj, kelistoj [5]; tio, kion elpensis mia kelisto, ne estas biero [6]; kiam ili venis al la bareloj, la kelestro volis doni al ĝi vinon [7]; kvar kelistoj penis […] sensoifigi la soifantajn dancantojn [8].

Kelo en kiu oni stokas vinon, foje ankaŭ servante gastojn (vd vinejo): la vinkeloj de Tartessos [9]; posttagmeze oni povis viziti Ĉefepiskopajn Vinkelojn [10]; veturante perŝipe oni vidos vilaĝojn, monumentojn, vinkelojn kaj restoraciojn [11].