kantilen/o PIV1 kantilenoserĉi 'kantileno' [kantilen.0o] (malofte) [kantilen.0o.MUZ] Lirika kanta melodio voĉe aŭ instrumente interpretata, aparte aŭ kiel parto de pluvoĉa muzikaĵo: la trio da saksofonoj ploras la kantilenon [1]; Aureliano Segundo ne konsciis pri la kantileno ĝis la sekvanta tago, post la maten-manĝo, kiam li sentis sin tute konfuz-kapa pro zumado [2]. 1. S. Bubenič: Sub Cirkotendo, 19692. G. García Márquez, trad. F. de Diego: Cent Jaroj da Soleco, Fonto, 1992 beloruse: кантылена ĉeĥe: kantiléna france: cantilène germane: Kantilene pole: kantylena rumane: cantilena slovake: kantiléna ukraine: кантилена administraj notoj