2kalomel/o JED kalomeloserĉi 'kalomelo' [kalome.0o] [kalome.0o.KEM] Malofta mineralo, hidrarga klorido, en pasinteco uzata kiel laksigilo aŭ kontraŭvermilo, ĥemie Hg2Cl2: ŝi konsilis Fernandan preni dozon da kalomelo en vakan stomakon [1]. 1. G. García Márquez, trad. F. de Diego: Cent Jaroj da Soleco, Fonto, 1992 angle: calomel beloruse: калямэль ĉeĥe: čerň rtuťová ĉine: 甘汞 [gāngǒng], 汞粉 [gǒngfěn] france: calomel germane: Kalomel hungare: kalomel japane: 甘汞 [かんこう], 塩化水銀 [えんかすいぎん] nederlande: kalomel pole: kalomel, rtęciowy chlorek portugale: calomelano rumane: calomel ruse: каломель, хлористая ртуть slovake: čerň ortuťová ukraine: каломель, хлориста ртуть administraj notoj pri ~o: Klorido kaj protoklorido aperantaj en dif ne estas difinitaj. [MB]