kalcin/i PV kalciniserĉi 'kalcini' [kalcin.0i] (tr) Cindrigi per forta varmigo nefandeblajn substancojn: kalcinita magnezo; tiuj ŝtonoj, malkombiniĝantaj per varmo, transformiĝis en viglan kalkon, tre grasan, kiu dum la estingado forte ŝvelis, kaj estis tiel pura, kvazaŭ oni ĝin produktis per la kalcino de kreto aŭ de marmoro [1]. kalko kaŭstika 1. Julio Vern, trad. Geo: La mistera insulo, Aerorompiĝuloj, ĉapitro XIII angle: calcine beloruse: прапальваць, напальваць, кальцынаваць ĉeĥe: kalcinovat, pražit, vyžíhat, žíhat ĉine: 煅烧 [duànshāo] finne: kalsinoida, hehkuttaa (tekn.) france: calciner, réduire en cendres germane: kalzinieren, zu Kalk brennen, veraschen hispane: calcinar hungare: kalcinál japane: か焼する katalune: calcinar nederlande: calcineren, uitgloeien perse: تکلیس کردن pole: wyprażać, wypalać portugale: calcinar ruse: прокаливать, обжигать, кальцинировать slovake: kalcinovať ukraine: кальцинувати, прожарювати, випалювати administraj notoj