*kal/o *kalo serĉi 'kalo' [kal.0o] [kal.0o.MED] Loko en la haŭto, precipe ĉe piedoj aŭ manoj, malmoliĝinta pro frotado: la forĝisto estas nigra, malpura, havas fingrojn kovritajn de kaloj [1]; mi certe tretas sur kelkaj piedkaloj ĉe la profesia instruistaro [2]. 1. B. Prus, trad. Kazimierz Bein: La Faraono, vol. 2, ĉapitro 1a2. KaGu:-}: nova pedagogio, soc.culture.esperanto, 2007-03-18 angle: callus, corn beloruse: мазоль bretone: kaledenn (kroc'hen) ĉeĥe: mozol ĉine: 雞眼 [jīyǎn] france: cal piedkalo: œil-de-perdrix. germane: Schwiele piedkalo: Hühnerauge. hispane: callo hungare: bőrkeményedés, tyúkszem japane: たこ, うおのめ katalune: call, durícia piedkalo: ull de poll. latinece: callus, clavus nederlande: eelt piedkalo: eksteroog, likdoorn. pole: odcisk, nagniotek, modzel portugale: calo ruse: мозоль slovake: mozoľ, otlak svede: liktorn, valk ukraine: мозоля, мозоль, калюс kalaserĉi 'kala' [kal.0a] [kal.0a.MED] Havanta kalojn: kalaj manoj de laboristoj. angle: callous beloruse: мазолісты bretone: kaledet (kroc'hen) ĉeĥe: mozolnatý ĉine: 胝 [zhī] france: calleux germane: schwielig, verhornt hungare: bütykös, kérges japane: たこのできた, ごつごつした katalune: callós nederlande: eeltig, vereelt pole: zrogowaciały, stwardniały portugale: caloso ruse: мозолистый slovake: mozoľnatý svede: valkig ukraine: мозольний, мозолистий, мозолястий administraj notoj ~a: Mankas fontindiko. ~a: Mankas fonto, kiu estas nek vortaro nek terminaro.