izoglos/o PIV1 izoglososerĉi 'izogloso' [izoglos.0o] [izoglos.0o.LIN] En la teritorio de lingvo, limo trans kiu lingva trajto estas unuflanke sama, aliflanke alia: g/h estas probable la plej antikva slava izogloso, kaj ĝia tradicia latinigo/esperantigo estas per g [1]; la malkovro de tiuj lingvoj en la frua 20-a jarcento kontraŭdiris la antaŭe dominantan ideon pri orienta-okcidenta divido en la hindeŭropaj lingvoj per la izogloso kentum-satem [2]. 1. S. Pokrovskij: en: Kia Prestiĝo!, soc.culture.esperanto, 2002-11-252. -: Toĥara lingvaro, Vikipedio, 2023-08-08 beloruse: ізаглёса france: isoglosse nederlande: isoglosse, isofoon administraj notoj