imperator/o PIV1 imperatoroserĉi 'imperatoro' [imperator.0o] [imperator.0o.titolo] (en la Romia Respubliko), ekde la 3a jc. titolo atribuita per aklamo de siaj soldatoj al militestro kaj valida ĝis reveno al Romo; cetere cezaroj poste ricevis aldone tiun titolon: en polva nubo post hufoj de la ĉevaloj de Cezaro ne gravas ĉiu aparta polvero, ne tiom gravas ankaŭ rebrilo de radio, kuranta tra lilaj kirloj post blanka makulo de la ora imperatora helmo [1]; gladiatoroj batalis kaj, bedaŭrinde, ofte, mortis se imperatoro, kiel premio pro ilia kapableco, ne savis vivon levante dikan fingron [2]. Cezaro4, imperiestro 1. A. Grin, trad. J. Finkel: La mondo brilanta, 20102. Esperanto, parolado.blogspot.com angle: emperor beloruse: імпэратар bulgare: император ĉeĥe: imperátor ĉine: 天王 [tiānwáng], 皇帝 [huángdì], 帝 [dì], 官家 [guānjiā] france: empereur germane: Imperator hispane: emperador hungare: császár nederlande: keizer perse: امپراطور pole: imperator portugale: imperador ruse: император slovake: imperátor ukraine: імператор (у ст. римлян) volapuke: limep administraj notoj pri imperator/o : Post korekto de la difino, tradukoj nederlanda kaj hungara estas kontrolindaj. [WD]