4hum/o humoserĉi 'humo' [hum.0o] Nigre bruna tero, konsistanta el malkomponiĝintaj vegetaĵoj, uzata kiel sterko ĉe ĝardenkulturo: la rokoj estas kovritaj de humo [1]; li propagandis la ideon de la humo-necesejo por ne malpurigi la valoran akvon [2]. kompoŝto 1. H. C. Andersen, trad. L. L. Zamenhof: Fabeloj, vol. 1, Ligo de amikeco2. Walter Klag: Friedensreich Hundertwasser 1928 - 2000, Monato, 2000/07, p. 12 angle: humus beloruse: гумус bretone: humus, rotel ĉeĥe: humus, prsť ĉine: 腐殖質 [fǔzhízhì] france: humus, terreau germane: Humus, Humusboden greke: φυτογή hungare: humusz itale: humus japane: 腐植土 [ふしょくど], 庭土 [にわど] nederlande: humus, bladaarde perse: گیاخاک portugale: humo, húmus ruse: перегной, гумус slovake: humus, prsť ukraine: перегній, гумус administraj notoj