hu

serĉi 'hu'

[hu.0]

(ekkrio)

1.: [hu.0.KOMUNE]; Ekkrio esprimanta ektimon, ekfroston ks: hu!, diris la malgranda Niko kaj ŝajnigis, kvazaŭ li ektimis [1]; hu, kiel glacie malvarme tie estis [2]! hu, vi min svenigas [3].
2.: [hu.0.timige]; Ekkrio por sentigi timon, por peli kortbirdojn ktp: hu, vi malgranduloj, oni bone aŭdas, kiel vi tremas de frosto [4]. huŝ

1. H. C. Andersen, trad. L. L. Zamenhof: Fabeloj, vol. 1, Malgranda Niko kaj granda Niko
2. H. C. Andersen, trad. L. L. Zamenhof: Fabeloj, vol. 1, Ĝardeno de la paradizo
3. Molière, trad. D-ro L. L. Zamenhof: Georgo Dandin, Akto Tria
4. H. C. Andersen, trad. L. L. Zamenhof: Fabeloj, vol. 3, Historio de la jaro

hui, huadi

serĉi 'hui'

serĉi 'huadi'

[hu.0i]

: [hu.0i.KOMUNE]; Krii „hu“: huadas aliaj infanoj [5]; „ne doloras frapo sur fremda kapo“ ĝi sible huis, kaj ĝi aldonis post kelkaj pliaj huoj, nemiskompreneblan klarigon: „sed ĉiu fremda kapo havas akran bekon, …“ [6].

5. B. Vian, trad. M. Corobu: La Mallernanto, 2010-03-16
6. Monato, Angela Tellier: Laŭproverbaj fabeloj, 2004

serĉi 'huo'

serĉi 'huado'

[hu.0o]

: [hu.0o.KOMUNE]; „Hu“-kriado: la ripozpaŭzon la dancantoj aklamis per protestfajfoj kaj huadoj [7]; noktobruoj atingis miajn orelojn: la longe eltirata bojado de hundo, de ie la hu-huo de strigo [8].

7. S. Larbar: Karuseloj, 1987
8. Anna Löwenstein: La ŝtona urbo, Britujo

serĉi 'hu hu'

[hu.00]

(sonimito)

: [hu.00.SON]; Bleko de strigo aŭ de malforta vento: „hu-hu, hu-hu!“ [la strigoj] ambaŭ trumpetis [9]; hu-u-u! kantis la vento, kaj poste ĝi rakontis plue [10].

9. H. C. Andersen, trad. L. L. Zamenhof: Fabeloj, vol. 3, Estas tute certe
10. H. C. Andersen, trad. L. L. Zamenhof: Fabeloj, vol. 4, La vento rakontas pri Valdemaro Doe kaj pri liaj filinoj