Äin/o PIV1 ÄinoserÄi 'ĝino' [gxin1.0o] [gxin1.0o.ISL] Nevidebla spirito kapabla ankaÅ aperi en formo de besto aÅ homo: âLa Äinojâ (72a Äapitro de la korano); âLa Äinojâ (poemo de Viktoro Hugo) [1]; okazis ke preterpasis la Äino respondeca pri Äiuj dezertoj [2]. Rim.: LaÅ BL: (koboldo en arabaj landoj) prefere diru feo, koboldo. Äino (Äina mezuruno), Äino (brandospeco)1. V. Hugo, trad. C. Bourlet: La Äinoj, Lingvo Internacia, 1902, p. 118a-119a2. Rudyard Kipling, Trad. Wouter F. Pilger: Tiel do: Rakontoj por malgrandaj infanoj, gutenberg.org angle: jinn, djinn, genie beloruse: джÑн (дÑÑ ) bulgare: джин france: djinn germane: Dschinn indonezie: jin itale: jinn, genio japane: ã¸ã³ perse: ج٠pole: dżin portugale: jinn, djin, djinn, gênio ukraine: джин administraj notoj